Sevgili meslektaşım,
Avukatlık bürosu açmak isimli yazımı okudun, olumla tepkiler verdin. Hevesle büronu açtın. Meteliğe kurşun attın ama mücadeleden vazgeçmedin. Gün geldi cebindeki parayı koyacak yer bulamadın.
Bir üstat "avukatın cebinde piyango bileti var" derdi. Her an büyük ikramiyenin çıkmasını bekledim ama yılbaşı büyük ikramiyesi çıkmadı. Büyük ikramiyenin teğet geçtiği zamanlar oldu. O zaman gelenleri de temel ihtiyaçlar için harcadım.
Gün geldi karamsar oldum. Ben bu işi bırakacağım dedim, uzun uzun düşündüm ve kararımı uygulamaya koydum. Ama bu kararı vermek kolay olmadı.
Nereden başlayacağım derken öncelikle önümdeki iş listesine baktım. Yok dedim şimdi değil biraz daha çaba göstermeliyim.
Annemin rahatsızlığı nedeniyle İstanbul'a taşınma fikri oluşunca iş kapatma düşüncesi yeniden alevlendi. Peki İstanbul'da nasıl yaşayacaktım. Bu koca şehirde ne iş yapacaktım. Nüfus kaydımın İstanbul olmuş olması bu şehirde ekmek yiyebileceğim anlamına gelmiyordu.
2011 yılı başından İstanbul'a taşındım 2011/Eylül ayına kadar İstanbul'a ev ve iş arayışına başladım. Mevcut düzeni bozup yenisini kurmanın kolay olmadığını bildiğim için yeni bir avukatlık bürosu kurmak yerine bir avukat bürosunda bağımlı çalışmaya karar verdim.
Kariyer sitelerinden 25 civarında iş başvurusunda bulundum. Bu iş başvurularında ya 5 yıllık iş tecrübem dolayısıyla edinmiş olduğum birikimden dolayı istediğim ücret iş sahibine fazla geldiği için iş görüşmesine bile çağrılmadım ya da gitmiş olduğum tek iş görüşmesinde de muhtemelen benden beklenenden daha azına razı gelen meslektaşım olduğu için ikinci görüşmeye çağrılmadım.
İş arayışlarım olumsuz olunca gözü karartım İstanbul'a taşındım ve moda tabirle home-office olarak çalışmaya başladım. Yineden sıfırdan başladım. O güne kadar ben ailemin yanında iken ailem benim yanıma taşınmış oldu. (İroni işareti)
Esnaf tabiri ile tekerlek dönmeye başlayınca büro açmaya karar verdim. Dört yıllık geçen sürede aracın vitesini yavaş yavaş büyülterek ivme kazandım. Aracı kontrollü olarak kullanmaya devam ediyorum. Ruh yapım itibariyle maceradan uzak olduğum için vites değiştirmeden yoluma devam ediyorum. (Gülme işareti)
Kısaca büroyu kapatamadım. Kapatmak istedim ama yapamadım. İstanbul'a gelmeden önce işlerimi İstanbul'dan bir arkadaşına yetki belgesi vererek bıraktım. Arkadaşım kalan davalarımdan sadece birine girmiş olduğu için (şaşırma işareti) bu davaları yine kendim bitirmeye karar verdim.
Not:Aradan dört sene geçtiği halde İzmit'ten kalan davalarım hala bitmedi.
Geçenlerde Anadolu Adliyesi E Bloktaki Baro odasına gittiğimde 90'lı yaşlarımdaki meslektaşım ile karşılaştım. (Şaşırma işareti)
Yanına gidip oturduğumda yorucu olmamak kaydıyla halen iş almaya devam ettiğini öğrendim. Başka bir üstadın "Avukat emekli olmaz" sözü yaş sınırı olmayan avukatlık mesleğinde acaba kaç sene daha devam edebileceğim sorusunu aklıma getirdi.
Hayat öyle böyle devam ediyor. Su akıyor, yolunu buluyor ve denize ulaşıyor. 9 yıllık kısa meslek hayatımda geriye baktığımda arada sıra ben bu meslekten sıkıldım diyorum ama başka bir meslekte iştigal edebileceğimi de zannetmiyorum.
İyi haftasonları
Avukatlık bürosu açmak isimli yazımı okudun, olumla tepkiler verdin. Hevesle büronu açtın. Meteliğe kurşun attın ama mücadeleden vazgeçmedin. Gün geldi cebindeki parayı koyacak yer bulamadın.
Bir üstat "avukatın cebinde piyango bileti var" derdi. Her an büyük ikramiyenin çıkmasını bekledim ama yılbaşı büyük ikramiyesi çıkmadı. Büyük ikramiyenin teğet geçtiği zamanlar oldu. O zaman gelenleri de temel ihtiyaçlar için harcadım.
Gün geldi karamsar oldum. Ben bu işi bırakacağım dedim, uzun uzun düşündüm ve kararımı uygulamaya koydum. Ama bu kararı vermek kolay olmadı.
Nereden başlayacağım derken öncelikle önümdeki iş listesine baktım. Yok dedim şimdi değil biraz daha çaba göstermeliyim.
Annemin rahatsızlığı nedeniyle İstanbul'a taşınma fikri oluşunca iş kapatma düşüncesi yeniden alevlendi. Peki İstanbul'da nasıl yaşayacaktım. Bu koca şehirde ne iş yapacaktım. Nüfus kaydımın İstanbul olmuş olması bu şehirde ekmek yiyebileceğim anlamına gelmiyordu.
2011 yılı başından İstanbul'a taşındım 2011/Eylül ayına kadar İstanbul'a ev ve iş arayışına başladım. Mevcut düzeni bozup yenisini kurmanın kolay olmadığını bildiğim için yeni bir avukatlık bürosu kurmak yerine bir avukat bürosunda bağımlı çalışmaya karar verdim.
Kariyer sitelerinden 25 civarında iş başvurusunda bulundum. Bu iş başvurularında ya 5 yıllık iş tecrübem dolayısıyla edinmiş olduğum birikimden dolayı istediğim ücret iş sahibine fazla geldiği için iş görüşmesine bile çağrılmadım ya da gitmiş olduğum tek iş görüşmesinde de muhtemelen benden beklenenden daha azına razı gelen meslektaşım olduğu için ikinci görüşmeye çağrılmadım.
İş arayışlarım olumsuz olunca gözü karartım İstanbul'a taşındım ve moda tabirle home-office olarak çalışmaya başladım. Yineden sıfırdan başladım. O güne kadar ben ailemin yanında iken ailem benim yanıma taşınmış oldu. (İroni işareti)
Esnaf tabiri ile tekerlek dönmeye başlayınca büro açmaya karar verdim. Dört yıllık geçen sürede aracın vitesini yavaş yavaş büyülterek ivme kazandım. Aracı kontrollü olarak kullanmaya devam ediyorum. Ruh yapım itibariyle maceradan uzak olduğum için vites değiştirmeden yoluma devam ediyorum. (Gülme işareti)
Kısaca büroyu kapatamadım. Kapatmak istedim ama yapamadım. İstanbul'a gelmeden önce işlerimi İstanbul'dan bir arkadaşına yetki belgesi vererek bıraktım. Arkadaşım kalan davalarımdan sadece birine girmiş olduğu için (şaşırma işareti) bu davaları yine kendim bitirmeye karar verdim.
Not:Aradan dört sene geçtiği halde İzmit'ten kalan davalarım hala bitmedi.
Geçenlerde Anadolu Adliyesi E Bloktaki Baro odasına gittiğimde 90'lı yaşlarımdaki meslektaşım ile karşılaştım. (Şaşırma işareti)
Yanına gidip oturduğumda yorucu olmamak kaydıyla halen iş almaya devam ettiğini öğrendim. Başka bir üstadın "Avukat emekli olmaz" sözü yaş sınırı olmayan avukatlık mesleğinde acaba kaç sene daha devam edebileceğim sorusunu aklıma getirdi.
Hayat öyle böyle devam ediyor. Su akıyor, yolunu buluyor ve denize ulaşıyor. 9 yıllık kısa meslek hayatımda geriye baktığımda arada sıra ben bu meslekten sıkıldım diyorum ama başka bir meslekte iştigal edebileceğimi de zannetmiyorum.
İyi haftasonları